Antiquitäten

Cetyniec większy Tomicus piniperda (Linnaeus, 1758). Groźny szkodnik leśny. Szkodnik wtórny, oligofag z preferencją sosny. Doprowadza do wydzielania się posuszu, roznosi siniznę.

Drwalnik paskowany Trypodendron lineatum (Panzer, 1793). Występuje w drzewostanach iglastych. Groźny szkodnik leśny. Jest najpospolitszym szkodnikiem technicznym drewna iglastego.

Rytownik pospolity Pityogenes chalcographus (Linnaeus, 1761) samica. Wystepuje w drzewostanach iglastych. Groźny i niedoceniany szkodnik leśny.

Rytownik pospolity Pityogenes chalcographus (Linnaeus, 1761) samiec. Wystepuje w drzewostanach iglastych. Groźny i niedoceniany szkodnik leśny.

Kornik drukarz Ips typographus (Linnaeus, 1758). Występuje w drzewostanach świerkowych. Groźny szkodnik leśny.

Bielojad olbrzymi Dendroctonus micans (Kugelann, 1794). Opada głównie świerki, rzadziej sosny i jodły.

Czterooczak świerkowiec Polygraphus poligraphus (Linnaeus, 1758). Występuje w drzewostanach świerkowych. Groźny szkodnik leśny. Najczęściej towarzyszy kornikowi drukarzowi.

Czterooczak świerkowiec Polygraphus poligraphus (Linnaeus, 1758) larwy w Probówce PP Eppendorf w alkoholu. Występuje w drzewostanach świerkowych. Groźny szkodnik leśny. Najczęściej towarzyszy kornikowi drukarzowi.

Czterooczak świerkowiec Polygraphus poligraphus (Linnaeus, 1758) poczwarki w Probówce PP Eppendorf. Występuje w drzewostanach świerkowych. Groźny szkodnik leśny. Najczęściej towarzyszy kornikowi drukarzowi.

Bruzdkowiec zachodni Pityophthorus pityographus (Ratzeburg, 1836). Występuje w drzewostanach iglastych. Groźny i niedoceniany szkodnik leśny.

Bruzdkowiec zachodni Pityophthorus pityographus (Ratzeburg, 1836) larwy w Probówce PP Eppendorf. Występuje w drzewostanach iglastych. Groźny i niedoceniany szkodnik leśny.

Skrycik najmniejszy Crypturgus pusillus (Gyllenhal, 1813). Występuje w drzewostanach iglastych. Szkodnik leśny.

Skrycik najmniejszy Crypturgus pusillus (Gyllenhal, 1813) larwy w Probówce PP Eppendorf w alkoholu. Występuje w drzewostanach iglastych. Szkodnik leśny.

Wgryzoń świerkowiec Cryphalus abietis (Ratzeburg, 1837). Występuje w drzewostanach świerkowych, a także jodłowych. Szkodnik leśny.

Wgryzoń modrzewiowiec Cryphalus intermedius Ferrari, 1867. Opada zazwyczaj usychające gałęzie i młode drzewka.

Wgryzoń jodłowiec Cryphalus piceae (Ratzeburg, 1837). Żeruje głównie na jodle, rzadziej na świerku, modrzewiu i sośnie. Opada przeważnie usychające gałęzie, obumierające młode drzewka i leżaninę.

Wgryzoń lipowiec, Chełmik lipowiec Ernoporus tiliae (Panzer, 1793). Opada gałęzie lub gałązki przeważnie lipy, rzadziej buka i grabu.

Cetyniec większy Tomicus piniperda (Linnaeus, 1758) larwy w Probówce PP Eppendorf. Groźny szkodnik leśny. Szkodnik wtórny, oligofag z preferencją sosny. Doprowadza do wydzielania się posuszu, roznosi siniznę.

Cetyniec większy Tomicus piniperda (Linnaeus, 1758) poczwarki w Probówce PP Eppendorf. Groźny szkodnik leśny. Szkodnik wtórny, oligofag z preferencją sosny. Doprowadza do wydzielania się posuszu, roznosi siniznę.

Cetyniec mniejszy Tomicus minor Hartig, 1834. Głównym żywicielem jest sosna pospolita, rzadziej żerowiska spotykano na świerku, limbie, wejmutce i kosodrzewinie. Żeruje pod cienką korą na gałęziach i w górnej części strzały.

Drzewożerek jednożerny Dryocoetes autographus (Ratzeburg, 1837). Głównym żywicielem jest świerk, rzadziej sosna, jodła, modrzew, kosodrzewina, limba i wejmutka. Opada zwykle pniaki i leżaninę.

Zakorek świerkowiec Hylastes cunicularius Erichson, 1836. Głównym żywicielem jest świerk, spotykano również sporadycznie na sośnie i modrzewiu.

Zakorek czarny Hylastes ater Paykull, 1800. Opada głównie sosnę, rzadziej spotykany na świerku, limbie i cisie. Chrząszcze ogryzają w szkółkach korę z szyjek korzeniowych i strzałek młodych drzew.

Zakorek mały Hylastes opacus Erichson, 1836. Głównym żywicielem jest sosna, notowany ponadto ze świerka i modrzewia.

Drzewisz owłosiony Hylurgus ligniperda Fabricius, 1787. Głównym żywicielem jest sosna zwyczajna, rzadziej świerk i wejmutka. Opada grubsze korzenie drzew uschniętych i pniaków.

Zalesiak, Polesiak obramowany Hylurgops palliatus (Gyllenhal, 1813). Spotykany na wszystkich drzewach iglastych z wyjątkiem cisa.

Kornik modrzewiowiec Ips cembrae (Heer, 1836). Głównym żywicielem jest modrzew, sporadycznie spotykano tego kornika na świerku i limbie. Opada strzały oraz grubsze i cieńsze gałęzie drzew stojących i leżących.

Kornik sześciozębny Ips sexdentatus (Börner, 1776). Głównym żywicielem jest sosna pospolita, rzadziej świerk i modrzew. Opada głównie drzewa stojące i kłody leżące z grubą korą.

Kornik zrosłozębny Ips duplicatus C. R. Sahlberg, 1836. Żeruje głównie na świerku, rzadziej na sośnie i limbie.

Korniczek wielozębny Orthotomicus laricis (Fabricius, 1792). Żeruje głównie na sośnie i świerku, sporadycznie spotykany na jodle, modrzewiu i limbie. Opada głównie leżaninę.

Korniczek ostrozębny Orthotomicus suturalis (Gyllenhal, 1827). Głównym żywicielem jest sosna pospolita, występuje również sporadycznie na świerku, jodle, modrzewiu, limbie i sośnie czarnej. Opada zwykle leżaninę z cieńszą korą, rzadziej drzewa stojące.

Rytownik dwuzębny Pityogenes bidenatus (Herbst, 1783) samica. Głównym żywicielem tego chrząszcza jest sosna, spotykany poza tym na świerku, jodle, modrzewiu, kosodrzewinie, wejmutce i daglezji. Opada głównie drobne fragmenty drzewa, włącznie do cienkich gałązek, również leżących na ziemi, niekiedy atakuje młode drzewka w zagajnikach i uprawach.

Rytownik dwuzębny Pityogenes bidenatus (Herbst, 1783) samiec. Głównym żywicielem tego chrząszcza jest sosna, spotykany poza tym na świerku, jodle, modrzewiu, kosodrzewinie, wejmutce i daglezji. Opada głównie drobne fragmenty drzewa, włącznie do cienkich gałązek, również leżących na ziemi, niekiedy atakuje młode drzewka w zagajnikach i uprawach.

Rytownik dwuzębny Pityogenes bidenatus (Herbst, 1783) larwy w Probówce PP Eppendorf. Głównym żywicielem tego chrząszcza jest sosna, spotykany poza tym na świerku, jodle, modrzewiu, kosodrzewinie, wejmutce i daglezji. Opada głównie drobne fragmenty drzewa, włącznie do cienkich gałązek, również leżących na ziemi, niekiedy atakuje młode drzewka w zagajnikach i uprawach.

Rytownik dwuzębny Pityogenes bidenatus (Herbst, 1783) poczwarki w Probówce PP Eppendorf. Głównym żywicielem tego chrząszcza jest sosna, spotykany poza tym na świerku, jodle, modrzewiu, kosodrzewinie, wejmutce i daglezji. Opada głównie drobne fragmenty drzewa, włącznie do cienkich gałązek, również leżących na ziemi, niekiedy atakuje młode drzewka w zagajnikach i uprawach.

Jaśniak, Jesionowiec mały Hylesinus toranio (Danthoine, 1788). Głównie opada jesiony, rzadziej spotykany na buku.

Jaśniak, Jesionowiec pstry Hylesinus varius (Fabricius, 1775). Opada pnie i gałęzie jesionu, rzadziej buku, dębu, bzu lilaka, jabłoni i grochodrzewiu.

Jesionowiec rdzawy Hylesinus orni (Fuchs, 1906),Hylesinus wachtli orni Fuchs, 1906, Leperisinus orni (Fuchs, 1906). Gatunek monograficzny, żerujący na strzałach i gałęziach jesionów.

Ogłodek dębowiec Scolytus intricatus (Ratzeburg, 1837). Opada głównie gałęzie na dębach, bukach, grabach, brzozach, wiązach, topolach i wierzbach.

Ogłodek dębowiec Scolytus intricatus (Ratzeburg, 1837) larwy w Probówce PP Eppendorf. Opada głównie gałęzie na dębach, bukach, grabach, brzozach, wiązach, topolach i wierzbach.

Ogłodek grabowiec Scolytus carpini (Ratzeburg, 1837). Głównym żywicielem tego kornika jest grab, rzadziej buk, dąb, wiąz i leszczyna.

Ogłodek jabłonowiec Scolytus mali Bechstein, 1805. Głównym żywicielem tego kornika są drzewa owocowe, sporadycznie spotykano go ponadto na osice, wiązie, leszczynie, głogu, jarzębinie i pigwie.

Ogłodek wielorzędowy Scolytus multistriatus (Marsham, 1802). Występuje głównie na gałęziach wiązów, rzadziej dębów, osik, buków, grabów, jesionów, śliw i czereśni.

Ogłodek karzełek Scolytus pygmaeus (Fabricius, 1787). Opada zarówno gałęzie, jak i strzały, głównie wiązu, rzadziej buka, graba, olszy, lipy, jawora, leszczyny i drzew owocowych.

Ogłodek szorstki Scolytus rugulosus (Mueller, 1818). Opada gałęzie i cieńsze pnie osłabionych drzew, głównie owocowych, notowany również, lecz rzadko z buka, graba, brzozy, wiązu, głogu, jarzębiny, czeremchy i kruszyny.

Ogłodek wiązowiec Scolytus scolytus (Fabricius, 1775). Kornik ten żeruje głównie na wiązach, rzadko i sporadycznie spotykano go na dębach, grabie, topoli czarnej, wierzbach, jesionie, orzechu i leszczynie.

Rozwiertek mniejszy Xyleborus dryographus (Ratzeburg, 1837). Opada strzały głównie dębów, rzadziej buków, klonów i wiązów.

Rozwiertek większy Xyleborus monographus (Fabricius, 1792). Żeruje w drewnie głównie dębu, rzadziej buka i wiązu.

Drwalnik bukowiec Trypodendron domesticus Erichson, 1836. Opada najczęściej strzały drzew liściastych.

Wyrynnik dębowiec Platypus cylindrus (Fabricius, 1792). Żeruje głównie na dębie, rzadziej na buku i jesionie, wyjątkowo na czereśni.